bir yer var, biliyorum...

rüzgarından kervan geçmezmiş..eskiler böyle der.
eskiler ne bilir sahi? ne kadar bilebilir?
"biz sizin zamanınızda evde durmazdık"... sizin içiniz çürümüş der, eskiler.
der demez, eskirler...

nice zaman aidiyetten yoksun olduğum, hep ertelenmiş başka semtlerin önündeki son durak..umut tam da bu cümledeydi, önceki durak oluşundaydı.

sonra, bakmayı becerebilen gözlerle bakınca kalınmak istenen.
bu rüzgar bitmez semtte içi güzel yüzlerle dolu bir ev, çiçekli, böcekli bir ev..

koşarak gelinen, manasız daha da önemlisi plansız zamanların ortak mekanı..
plansız, oraya gelindiğinde ne yapılacağı bilinmeyen, sonrası düşünülmemiş daha da güzeli umursanmamış ...

mutlu eden, hafta içlerini geriye saydıran.. yüzlerle dolu, güzel, gülen, gülümseten yüzler..

güzelleştiren, güzelleştiremezse mahrum eden.. belki olmayacak olanı olduramayan ama deneten bir kez daha denemeye teşvik eden..

buluşturan, birleştiren..