zidane ve del piero'nun formalarıyla halı sahada top koşturduğumuz oldu elbette ama bunlar daha yeni. ben 90 dünya kupasının kahramanlarından schillaci olduğumuz zamanları hatırlıyorum. "sikhilaçi, sikilmiş naci" şakalarına güldüm yıllarca ben.

fener'e ağustos ayında gelen hemen hemen her yabancı oldum mahalle maçlarında. bir keresinde 15 gün boyunca gerson'dum, italya'dan bari'den gelmişti sanırım. gazete ya da tv'de görmediğim için bu adamı, neden bilmiyorum sarışın uzun boylu bir adam hayal ettim günlerce. her kafa topunu doksana çakan bir adam.

sonra bir gün tv'de gördüm, gerson zenci çıktı abi.

o zamanlar kimse zenci futbolcu olmazdı. belki kısa bir dönem ferdinand ama sanırım amokachi'yle okocha'ya kadar da hiçbir çocuk olmamıştır.

nielsen de oldum, novak da. onların sol ayaklı olduklarını öğrendiğimde vazgeçmiştim onları olmaktan. şimdi nasıl dönüyor bu işler bilmiyorum. seçenekler çok, orjinal formalarına ulaşmak kolay.

beyaz atletlerin üzerine tükenmez kalemle rıdvan yazdığımız zamanlarımız oldu bizim. kalemle t-shirtün üzerine yazılan her yazı gibi, -mizanpaj nedir bilmediğimizden- sığdırmak amacıyla, R'den başlayarak giderek küçülen ve minnacık bir N ile biten formalarımız vardı.

keşke onlardan satılsa şimdi fenerium'larda.

ilk fırsatta bir mahalle maçı izlemek istiyorum, "mehmet yıldız topu aldı, iki kişiyi geçti ve gool" diyen bir çocuk var mı mesela, varsa tedavi altına asınlar hemen.

ya da futbol oynamayı bilmediği için defansta duran ve maç devam ederken annesinin hazırladığı ekmeği yerken aynı zamanda koşan bir ismail güldüren mesela. aman allahım evlerden uzak.

sümükleri akan o çocuk var ya, hani sümükleri ağzına giren, o da kesin sabri'dir.